düşünmeden yaşadığın anların var. cevabını merak bile etmediğin soruların... nerede olduğun umurunda değil.
hangi zamanda kaldığın,yollarının nereye çıktığı...sonbahar mevsimi kurumuş sarı yaprakların avuçlarına gömülmüş savruluyor sağa sola.bütün melodiler hüzünlü,bütün kararlar bozmulmaya meğilli...sen yaşım geçiyor zannediyorsun. halbuki, ruhun büyüyor... ruhun büyüdükçe hayat küçülsün istiyorsun...en sade,en basit,en tantasasız olanını seçiyorsun.ipek bir siyah elbisenin tenine değdiğindeki asil ve huzurlu duygu hep aradığın...hafif üşütün bir rüzgar,bir dolunay,bir kadeh....hepsi bu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder