Ruhu;hayata karışmak için var gücüyle kanatlarını çırpmaya çalışırken kozasında sıkışıp kalan bir kelebek sanki..sanırsın ki,begonvil çiçekleri gibi süzülesi var ağaçlar arasında...ne yazık ki,sıkıştığı yerden tutup ta çıkaracak kimse yok...hissi;yalnızlık.sesi;su.kokusu;bir küçük taze çilek.bir uzatabilse kanatlarını sarıp sarmalandığı yerden gökteki yıldızlara...esen rüzgara bırakacak kendini...ve dalların arasında dans ederken ruhu,önce gözleri gülümseyecek ardından bir nazlı nefes çekecek içine...
göz pınarları ıslak.dokunsalar derler ya hani...dokunmasalar da olur...
sevgiler.fb.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder