mucize

masallar neden gerçek olmasın ki? çizgi film kahramanlarının içimizde yaşamaması için sebep ne? bir öğleden sonrası yağmurundan sonra çıkan gökkuşağının ucunda el ele tutuşup dön dön kelebek oynayan kırmızı yanaklı çocuklar olduğuna inanmak neden bu kadar zor? hemde bir fanusun içerisine doğmuş ve o sınırlar içerisinde yaşarken biz... anlatılan yüzlerce hikaye büyüdüğümüzde neden yalan oluyor? uykum geldiği için huysuzlanmaya başladığım yaşlarda (hala öyleyim ) annemin ay dedenin uyumak için beni beklediğini söylemesine inanıyordum en saf halimle...ne güzeldi...bence;seremoniler eşliğinde yaşamalı hayatı! en basit anları bile... kıymeti bilinmeli, fotoğrafı çekilmeli, tarihi not edilmeli... sonra çok özlediğinde kalbinde saklı dakikalara geri dönebilmeli...hayal kurmalı, dilek tutmalı ve gerçek olsunlar diye dua etmeli.elbette hayallerin için çalışır ve çabalarsın ama şans faktörünü de asla yok sayamazsın. mesela, alice harikalar diyarına giden kapı ne zaman açılır önünde bilemezsin... beklersin ki; bir mucize olsun! ve kutlansın... çok istediğim bir şey gerçek olduğunda veya bir mucize ile karşılaştığımda sadece benim görebildiğim balonlar uçuşur etrafta. fonda en sevdiğim şarkı çalmaya başlar...derin bir nefes çekerim içime en çam ağacı kokulusundan...optimist birisi asla değilim. tam tersi sevimsiz,asık suratlı ve kuruntulu biriyim.ama hala bulutlardan tatlı bir kuzu çizerim,güneşi batırır en keyiflisinden türk kahvem ve kendi kendime sevinebilirim..son olarak; masallara ve mucizelere inanırım. dilemeyi ve dua etmeyi severim.