hayat.

hayallerim var benim... gözümün önünde canlanıpta ellerimden tutmasına ramak kalan... ahım şahım değil. ateş pahası da değil. hatta, çabaya bile gerek duymayan... daha önce hiç ayak basmadığım bir toprak parçasının üzerinde durupta sağıma soluma bakmanın tadına doymak gibi. birkaç adım ötede yükselen kar kaplı tepelerin ardında "acaba gizli saklı bir göl var mıdır ki?" diye merak uyandıran, sonsuz maviliklerde dalgalarla sallanırken bir yunusun peşine takılmanın heyecanını yaşatan veya hiç beklenmedik zamanlarda "sürprizzz!" diye yükselen sesler karşısında hayatın eşsizliğine dair inancıma inanç katan... yani; hayallerim de hayat gibi benim. yaşayıp, peşinden koştuğum ve evvel zaman içerisinde kaybolduğum... günü geldiğinde "sokak aralarında esen bir rüzgarın,etraftaki yaprakları oradan buraya savurması gibi, nereden gelip nereye gittiğimi anlayamadan geçti yıllarım ve ben bu yıllarda sanki hiç yaşamadım!" demeyim diye.